آیتالله محمد تقی بهجت در اواخر سال ۱۳۳۴ ه.ق. در خانواده ای دیندار، در شهر فومن واقع در استان گیلان، چشم به جهان گشود . در ابتدای کودکی مادر وی درگذشت و کربلایی محمود بهجت، پدر آیت الله بهجت از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار، به رتق و فتق امور مردم میپرداخت و اسناد مهم و قبالهها به گواهی ایشان میرسید. وی اهل ادب و از ذوق سرشاری برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثی اهل بیت(ع) به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) شعر میسرود، مرثیههای جانگدازی که اکنون پس از نیم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است.
تحصیلات ابتدایی را در مکتبخانه فومن (استان گیلان) گذراند و در همان شهر به تحصیل مقدمات علوم اسلامی پرداخت و در سال ۱۳۴۸ ق در سن چهارده سالگی به عراق رفت و در کربلا به تحصیل مشغول شد. در سال ۱۳۵۲ه.ق. برای ادامه تحصیل به نجف اشرف مشرّف میگردد و قسمتهای پایانی سطح را در محضر آیات عظام از آن جمله مرحوم آیتالله آقا شیخ مرتضی طالقانی به پایان میرساند. با این همه، همّت او تنها مصروف علوم دینی نبوده، بلکه عشق به کمالات والای انسانی هماره جان ناآرام او را به جستجوی مردان الهی و اولیاء برجسته وا میداشته است.
آیتالله بهجت از همان زمانی که آیتالله بروجردی در قم شروع به تدریس کرده بودند از شاگردان برجسته درس ایشان بودند و معمولاً استادانی که درس خارج میگویند، در میان شاگردانشان یکی دو سه نفر هستند که ضمن اینکه بیش از همه مطالب را ضبط میکنند احیاناً اشکالاتی به نظرشان میرسد که مطرح و پیگیری میکنند تا مسائل کاملاً حل شود. اینان از دیگران دقیقترند، و اشکالاتشان علمیتر و نیاز به غور و بررسی بیشتری دارد، و ایشان در آن زمان چنین موقعیتی را در درس مرحوم آیتالله بروجردی داشتند.
یکی از شاگردان آیتالله بهجت میگوید: «در سالهای متمادی که در درس ایشان شرکت میجویم هرگز نشنیدهام که جز در موارد نادر درباره خود مطلبی فرموده باشد. از جمله سخنانی که از زبان مبارکش درباره خود فرمود، این است که در ضمن سخنی به مناسبت تجلیل از مقام معنوی استاد خود حضرت آیتالله نائینی(ره) فرمود: “من در ایام نوجوانی در نماز جماعت ایشان شرکت مینمودم، و از حالات ایشان چیزهایی را درک میکردم”».
محمدتقی بهجت فومنی در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ به علت ایست قلبی درگذشت و در حرم فاطمه معصومه دفن شد . مراسم بزرگداشت این مرجع هرساله در زادگاهش ، شهر فومن در استان گیلان برگزار میشود
از حضرت آیتالله بهجت آثار و تالیفات بسیاری بر جای مانده است که همه آنها روشنگر و هدایتگر انسانهای خداطلب بوده و می تواند در تاریک راه دنیای مادی همچون نوری اثرگذار، راهنمای آدمیان باشد .
امید است که شفاعت ما را در محضر خدای مهربان فرمایند
روحشان شاد و نامشان جاودانه باد .