در دنیای امروز بخش عظیمی از دارایی شرکتها و سازمانها را دارایی های نامشهود و ارزشهای معنوی تشکیل میدهند . لذا به منظور موفقیت در کسب و کار ، یک بنگاه اقتصادی بایستی همزمان با مدیریت و کنترل داراییهای مشهود به مقوله داراییهای نامشهود نیز بپردازد .
اصولا داراییهای نامشهود در قالب عناوین زیر قابل دستهبندی هستند :
-
برند یا نام تجاری (Brand)
-
دانش فنی (know-How)
-
حق امتیاز (licence)
-
سرقفلی (Goodwill)
-
نیروی انسانی (Human Resource)
-
بانکهای اطلاعاتی (Information Banks)
-
حق تالیف، کشف و اختراع (Patent)
-
نرمافزار (Software)
-
سرمایه سازمانی
-
هماهنگی کارکنان
-
کار تیمی
-
مدیریت دانش
البته هیچ یک از داراییهای نامشهود به تنهایی ارزشی ندارند که جداگانه و مستقل سنجیده شوند و ارزش این داراییها از توانایی آنها برای یاری سازمان در پیادهسازی استراتژی ناشی میشود.
زمانی که این رویکردها در منظر رشد و یادگیری سازمان (داراییهای نامشهود) با استراتژی سازمان هماهنگ و همراستا شوند ، بهرهوری و درجه بالایی از آمادگی سازمان بهدست میآید و سازمان توانایی بسیج و حفظ فرایند تغییر مورد نیاز اجرای استراتژی خود را پیدا می نماید و نهایتا خلق ارزش برای ذینفعان (استراتژی بهرهوری و رشد) محقق میشود .
زمانی که این رویکردها در منظر رشد و یادگیری سازمان (داراییهای نامشهود) با استراتژی سازمان هماهنگ و همراستا شوند ، بهرهوری و درجه بالایی از آمادگی سازمان بهدست میآید و سازمان توانایی بسیج و حفظ فرایند تغییر مورد نیاز اجرای استراتژی خود را پیدا می نماید و نهایتا خلق ارزش برای ذینفعان (استراتژی بهرهوری و رشد) محقق میشود .