سازمانها شاهد ورود نیروهای جدیدی هستند که خواسته ها و انتظارات متفاوتی با نسل های گذشته نیروهای کار دارند. این افراد با نگرش همه جانبه نسبت به موضوعات پیرامون سعی دارند تا با دانش و اندوخته خود سراغ راه حل منطقی مسائل و موضوعات سازمانی بروند.
نیروهای دانشگاهی که به سبب دستیابی اطلاعات و انگیزه فراوان برای کسب و به اشتراک گذاشتن این اطلاعات دنبال پیشرفت و موفقیت در حرفه و تخصص خود هستند. بحث های فراوانی که امروزه به گوش می رسد چالش ها و فراز و نشیب هایی است که سازمانها با به خدمت گرفتن این نیروها دچار آن می شوند.
سئوال اساسی این است که سازمانهای ایرانی در مواجه با این نیروها باید به چه آمادگی هایی دست یابند؟ چه شرایطی را برای ورود و فعالیت آنان فراهم کنند؟ متولی اصلی حفظ رضایت و تعهد این کارکنان در سازمان(مدیریت منابع انسانی) باید چه استراتژی هایی را در پیش بگیرد؟
این واقعیت در گذشته وجود داشت که افراد دانش محور با بستر موجود در سازمانهای ایرانی تناسب چندانی ندارند و مشاهده می گردید که تقابل و مواجهه نیروهای دانشگر و سایر نیروها که در اکثریت هستند، در عمده سازمانها باعث تضاد فکری و بعضی وقت ها ابعاد روانی ناخوشایند برای دانش محورها شده است.
در بیشتر سازمانها تلاش برای ثبات و حفظ وضع موجود بر تلاش برای پویایی و تحول غالب بود و رهبری در کنار مربیگری که نیاز اساسی نیروهای دانش محور است، جایگاه بالایی نداشت و مدیریت افراد در سازمان نیز بر پایه تئوریهای صرفا آکادمیک و بومی نشده و سطحی قرار داشت. از دیگر موارد موجود در سازمانها بافت های فرسوده و بوروکراسی های موجود در آنها بود که توام با کیفیت و کمیت پایین ابزارهای دسترسی به اطلاعات مشکلات زیادی را فراروی نیروهای دانش محور قرار می داد.
در سالیان اخیر شاهد هستیم که برای گریز از این شرایط تلاشهای وسیعی از سوی سازمانها و شرکت هایی ایرانی برای دستیابی به پیشرفت ها و تکنولوژی های نوین شکل گرفته است.
از مصادیق بارز این وضعیت حضور در فرایندهای تعالی سازمانی، گسترش مدیریت منابع انسانی، اهمیت به پروژه های بهبود و توسعه فرایندها، مدیریت عملکرد و ترویج نگرش سیستماتیک در بدنه سازمان می باشد که حضور نیروهای دانش محور در رأس تمامی این فعل و انفعالات بسیار حائز اهمیت است.
در این میان کلیدی ترین عنصر تعامل با نیروهای دانش محور مدیریت منابع انسانی سازمانها هستند که باید با شناخت تمامی ابعاد و ویژگی های حضور این نیروها، در عرصه کار مقدمات ارتقا، بالندگی و پرورش آنها را فراهم آورند. برای رسیدن به این شرایط تجدید نظر در فرایندهای موجود مدیریت منابع انسانی امری اجتناب ناپذیر است.