مفهوم «رفتار شهروندی سازمانی» دربرگیرنده آن دسته از رفتارهایی است که با وجودی که هیچگونه اجباری از سوی سازمان برای انجام آن ها وجود ندارد، لیکن در سایه انجام آن ها از سوی کارکنان به طور کاملا اختیاری، منفعت های بسیاری را برای سازمان به وجود می آورد. 

رفتار شهروندی سازمانی عبارت است از رفتارهای کاملا داوطلبانه و اختیاری که جزء الزامات شغلی رسمی کارمند نبوده، اما با این حال عملکرد موثر سازمان را افزایش داده و به کارایی و اثربخشی سازمان کمک می کند. صاحب نظران ابعاد مختلفی را برای «رفتار شهروندی سازمانی» در نظر گرفته اند.
نوع دوستی، با وجدان بودن یا رفتارهای کمک کننده: به معنای کمک داوطلبانه کارکنان به همکاران خود در انجام وظایف و نقش هایشان است. بسیاری از صاحب نظران، دو بعد نوع دوستی و باوجدان بودن را با یکدیگر ترکیب کرده و از آن ها به عنوان «رفتارهای کمک کننده» نام می برند.
جوانمردی یا تحمل پذیری: به معنای تحمل، شکیبایی و صبر کارکنان در برابر شرایط ناراحت کننده (ناایده آل) بدون ابراز هیچگونه شکایت و ناراحتی است.
وفاداری سازمانی: به معنای میزان وفاداری و تعهد کارکنان به سازمان از طریق کمک، حمایت و دفاع از منافع سازمان است.
▪ ابتکارات فردی: به معنای فعالیت های خلاقانه و نوآورانه کارکنان به صورت داوطلبانه در جهت بهبود وظایف سازمانی است که منجر به بهبود عملکرد سازمان می شود.
▪ توسعه شخصی: به معنای توسعه دانش، مهارت ها و توانایی های کارکنان به صورت کاملا داوطبانه است. چرا که کارکنان سازمان با توسعه دانش، مهارت ها و قابلیت های خود در دراز مدت، منجر به رشد و توسعه سازمان می شوند.
▪ فضیلت شهروندی یا مشارکت سازمانی: به معنای مشارکت فعالانه کارکنان در زندگی سازمانی همچون مشارکت در فعالیت های فوق برنامه سازمان و … است.
▪ احترام و تکریم: به معنای نحوه رفتار و برخورد کارکنان سازمان با همکاران، سرپرستان و مخاطبان خود در سازمان است.