یقینا تاکنون اسامی ارز دیجیتال، کریپتوکارنسی، ارز رمزگذاری شده، ارز مجازی، رمزارز و ارز رمزپایه را شنیده اید و در این میان برخی از منابع مختلف فارسی، ارزهای دیجیتال را همان کریپتوکارنسی معرفی کرده­ اند! اما آیا ارز دیجیتال همان کرپیتوکارنسی است؟

در واقع ارزهای دیجیتال به هر گونه دارایی گفته می­ شود که ماهیت فیزیکی ندارد و به صورت الکترونیکی وجود دارد و برای استفاده از آن به اینترنت نیاز است. برخی از ارزهای دیجیتال، توسط دولت­ ها و سازمان ­ها، کنترل و صادر می­ شوند (ارز دیجیتال کنترل شده مانند وب مانی و پی پال)، اما برخی دیگر، کنترل نشده هستند و هیچ دولت و سازمانی نمی­ تواند آنها را دستکاری و کنترل کند. به این نوع از ارزها، کریپتوکارنسی یا رمزارز گفته می­ شود که جهت تضمین امنیت معاملات از رمزنگاری استفاده می کنند (ارز دیجیتال کنترل نشده مانند بیت کوین).

ارز دیجیتال یا ارز مجازی، یک واحد پولی یا واسطه تبادل است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است بنابراین ارزهای دیجیتالی ماهیت فیزیکی ندارند و دارای ساختار دیجیتالی هستند و با استفاده از این نوع ارزها، می­ توان خیلی سریع، نقل و انتقالات بین­ المللی را انجام داد و حد و مرزی در این زمینه وجود ندارد.

همانطور که گفته شد ارزهای دیجیتال ارزهای ناملموسی هستند که بر پایه اینترنت ایجاد شده­ اند. در مقابل، ارزهای معمولی مانند اسکناس و سکه­ ها، ملموس هستند و ماهیت فیزیکی دارند.

به یاد داشته باشید که ارزهای دیجیتالی مانند سایر ارزهای فیات استاندارد (مانند دلار)، نیز می­ توانند برای خرید کالا و همچنین پرداخت هزینه خدمات، مورد استفاده واقع شوند ؛ اگرچه در برخی از انجمن­ های آنلاین مانند سایت­ های بازی یا شبکه­ های اجتماعی نیز می­ توانند مورد استفاده قرار گیرند . بدین ترتیب به ارز دیجیتال، ارز مجازی، پول الکترونیکی، ارز الکترونیکی یا پول نقد سایبری نیز گفته می ­شود.

به بیان دیگر کریپتوکارنسی (Cryptocurrency ) یا رمزارز به دسته‌ای از پول‌های دیجیتال یا مجازی گفته می‌شود که در آنها از رمزنگاری(کریپتوگرافی) برای تراکنش‌های مالی استفاده شده‌است؛ به طوری که رمزگشایی آن‌ها بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است. این نوع ارزها توسط مرکز خاصی کنترل نمی‌شوند، سریع و مقرون به صرفه‌اند و محدودیت جغرافیایی را از میان برداشته‌اند؛ و از همه مهم‌تر با دغدغه‌ی حفظ حریم خصوصی ایجاد شده‌اند.

پس از تولد بیت‌کوین به عنوان اولین رمزارز کارا در سال ۲۰۰۹ ، تا به امروز بیش از ۱۹۰۰ رمزارز بوجود آمده‌است  که جدا از تعدادی که اسکم و نامعتبرند، تعداد قابل توجهی از آن‌ها بر جنبه‌ خاصی از بیت‌کوین متمرکز شده و به ارتقا و یا رفع مشکلات آن بخش پرداخته‌اند.

برای مثال رمزارز NEM برای افزایش امنیت در حین کاهش هزینه‌های مصرفی به جای سیستم PoW بیت‌کوین، از PoI استفاده می‌کند. یا رمزارز ETH ایده‌ی پلت‌فرم بلاک‌چین قابل برنامه‌ریزی را مطرح کرده و امکان پیاده‌سازی نرم‌افزارها، رمزارزها و یا قراردادهای هوشمند بر روی بلاک‌چین اتریوم را فراهم آورده‌است. در این میان کوین‌هایی مثل Dash، Monero، Zcash و چند رمزارز دیگر به بهبود وضعیت ناشناس نگه‌داشتن افراد پرداخته‌اند و نوآوری‌هایی در این زمینه انجام داده‌اند.