به علت تفاوت های فرهنگی ، باید برای هر کشور و فرهنگ از یک سبک خاص مدیریتی و روش های خاص مدیریت منابع انسانی مناسب با آن فرهنگ بهره مند شد . بسیاری از شرکتهای چند ملیتی تلاش می کنند که برای تصدی پست های مدیریتی شعبه ها و نمایندگی های خود در کشورهای دیگر ، از افراد و شهروندان تحصیل کرده و ماهر آن کشورها استفاده کنند . این سیاست هم باب طبع و مورد استقبال دولت های ملی گرای کشورهای میزبان است و هم به طرز بهتری روش های مدیریتی را با فرهنگ کشور میزبان متناسب و تنظیم می کند .

البته خطر استفاده از افراد بومی و خارجی در پست های مدیریت شرکتهای تابعه ممکن است احتمال بی توجهی یا غفلت شرکت تابعه نسبت به نیازها و خواسته های شرکت مادر را افزایش دهد لذا این اهمال شرکت تابعه ، کار شرکت چند ملیتی برای تامین اهداف جهانی و بلند مدتش را دشوار می کند و برای یک فرد محلی که در شرکت فرعی متعلق به یک شرکت چند ملیتی کار می کند ، کل شرکت ماهیتی خارجی دارد و مثل یک شرکت ملی آن را تلقی نمی کند .لذا ارتباطات و هماهنگی میان شرکت های تابعه بسیار دشوار خواهد بود .

هر قدر ایجاد هماهنگی میان چند شرکت تابعه بین المللی دشوارتر باشد ، شرکت چند ملیتی برای فعالیت در صنعتی جهانی ، مشکلات و محدودیت های بیش تری خواهد داشت.

روش دیگری که شرکت های چند ملیتی برای تصدی پست های مدیریتی خود به کار می گیرند عبارت است از استخدام کارکنان و افرادی که جهت گیری و دید جهانی و بین المللی دارند ، بدون توجه به کشور زادگاه آنها و بدون توجه به کشور میزبان .

استفاده از این روش ، میان شرکت های اروپایی رایج است . مثلا، ای . بی . الکترولوکس که یک شرکت سوئدی است، یک نفر فرانسوی را به عنوان مدیر کارخانه خود در سنگاپور منصوب کرده بود . در این روش استخدام مدیرانی از کشور ثالث ( نه کشور مرکز اصلی شرکت چند ملیتی و نه کشور میزبان)، شانس و فرصت ارتقای شغلی بیش تر از روش مورد استفاده یونیلور است .

استفاده از افراد بومی و محلی برای تصدی شرکت های تابعه البته ممکن است عیوبی را هم به همراه دارشته باشد که از آن جمله می توان به ایجاد سوء تفاهم ها و تعارضات میان شرکت مادر و مدیر منتخب با کارکنان محلی و دولت میزبان اشاره کرد .

• شرکت هایی که عملکرد خوبی در تعیین و انتصاب سمت ها در سطح جهانی داشته اند از سه اصل کلی زیر پیروی می کنند:

·         به هنگام انتصاب ها در سطح جهان بر انتقال دانش و توسعه رهبری جهانی تمرکز می کنند.

·         به هنگام انتصاب ها ، افراد را در سمت هایی قرار می دهند که مهارت های فنی آنها با توانایی های بین فرهنگی شان مطابقت داشته و یا حتی بهتر باشد .

·         انتصاب ها خارجی را با یک فرایند آگاهانه بازگرداندن افراد به کشورشان و به همراه رهنمودهای شغلی خاتمه میدهند تا افراد بتوانند آنچه را که در سمت هایشان یاد گرفته اند به کار ببندند.