ساختمان شهرداری لندن در جنوب رود تایمز واقع شده ­است . نورمن فاستر به همراه تیمی گسترده از مهندسین ، سازه  تخم مرغی شکلی طراحی کرد که شهرداری و شورای شهر لندن را در خود جای داده است  . ساخت این پروژه از سال ۲۰۰۰ شروع شد و تا سال ۲۰۰۲ ادامه یافت . از زمان شروع این پروژه آشکار بود که تیم طراحی و ساکنان آتی آن تصمیم دارند تا ساختمانی پدید آورند که مثالی برای یک ساختمان با مصرف پایین انرژی باشد . مصرف انرژی در این بنا تا ۷۵ درصد نسبت به ساختمان های مشابه کمتر است.

موضوع اصلی در طراحی پوشش این ساختمان محدود کردن بارهای سرمایش و گرمایش بود . هندسه نامتعارف سازه GLA طوری طراحی شده که هر دیواره شیشه ای با زاویه متفاوتی نسبت به دیگری قرار گیرد . این دیواره ها با استفاده از تحلیل های نورپردازی سه بعدی و روش شبیه سازی نور روز طراحی شدند . هدف این بود که بیشترین جذب گرمای خورشیدی درنما وجود داشته باشد . البته برای موضوع سرمایش هم ابتکارات جالبی در این ساختمان بکار برده شدذه است .

فاستر ۶۸ ساله همچنان در پروژه های متعدد حال حاضر خود از تکنیک های بهینه سازی مصرف سوخت و کاهش مصرف انرژی بهره می جوید و در این زمینه پیشتاز است.

و اما انتخاب شهردار در این شهر را  با کن لیوینگستون شهردار جنجالی لندن تنها شش سال است که به عنوان نخستین شهردار با رای مستقیم مردم انتخاب شده آغاز می کنیم  .

مهمترین اقدامات وی در فعالیت های ترافیکی خلاصه می شود . مهمترین این فعالیت ها گرفتن بهای تردد خودرو در مراکز شهر به طور روزانه بود که تا ۳۰ درصد از حجم ترافیک آن مناطق را کاهش داد . اما مردم جهان می پرسند ، کشوری که سابقه طولانی در تشکیل پارلمان های محلی دارد چرا این قدر دیر به فکر انتخاب مستقیم شهردار افتاد ؟

البته با توجه به اوضاع و احوال موجود ، شهرداران انتخابی می توانستند این چرخه نادرست را به چرخه ای کارا تبدیل کنند. همچنین جدایی بین قدرت شهردار و شورا این عقیده را محکم تر کرده بود که با انتخاب مستقیم شهردار شفافیت در تصمیم گیری ها به وجود می آید.

بعد از برگزاری نخستین انتخابات شهرداری در لندن ، نظرسنجی هایی هم از اهالی لندن به عمل آمد که یکی از موارد این نظرسنجی ها نشان می دهد ، داشتن شهردار ، نسبت به داشتن انجمن شهر از محبوبیت بیشتری برخوردار است. ۳۴ درصد لندنی ها بعد از انتخابات معتقد بودند که انتخاب شهردار باعث واگذاری قدرت بیشتر به این فرد می شود ولی در عین حال ۸۳ درصد وجود شورای لندن بزرگ را برای نظارت بر کار شهردار لازم می دانستند .

ضمنا پیش از انتخابات سال ۲۰۰۰ در انگلیس شهرهای این کشور شهردارانی تشریفاتی داشتند که فاقد قدرت اجرایی بودند و قدرت بیشتر در دست شوراهای محلی بود.