رویکردهای مختلفی در حوزه منابع انسانی وجود دارد ولی دو رویکرد کلی در مدیریت منابع انسانی وجود دارد که مورد تاکید اکثر علمای مدیریت قرار دارد که عبارتند از رویکرد سخت و رویکرد نرم .
- رویکرد سخت :
در این رویکرد به کارکنان به مانند دیگر منابع نگاه می‌شود که باید معادله ورودی به خروجی برقرار شود و به صورت کارآمد اداره شوند.
- رویکرد نرم :
در این رویکرد بر خلاف رویکرد اول ، بیشتر به این حقیقت توجه می‌شود که نمی‌توان با کارکنان مانند دیگر منابع رفتار نمود زیرا برخلاف دیگر منابع، منابع انسانی دارای تفکر بوده و عکس‌العمل نشان می‌دهند. در این رویکرد ، بر استراتژی‌هایی برای دستیابی به تعهد از طریق آگاه ساختن کارکنان از مأموریت، ارزش‌ها، برنامه‌های سازمان و شرایط محیطی، مشارکت کارکنان در تصمیم‌گیری در مورد چگونگی انجام امور و گروه‌بندی کارکنان در تیم‌های کاری بدون نظارت رسمی تأکید بیشتری می‌شود.
در واقع رویکرد سخت بر فرایند مدیریت امور کارکنان تمرکز می‌کند و این در حالی است که رویکرد نرم بر طرز تلقی کارکنان و چگونگی رفتار با آنان تأکید دارد .
رویکرد سخت سیستم‌ها، رویه‌ها و دستور‌العمل‌ها و چگونگی انجام فرایندها را مورد بررسی قرار می‌دهد و رویکرد نرم عوامل انسانی و رفتاری را در نظر می‌گیرد.
البته در این میان توجه و تکیه بر رویکرد نرم در حوزه منابع انسانی، منجر به حصول نتایج مطلوب از تلاش‌های جمعی کارکنان سازمان را فراهم آورده و می‌تواند پیامدهای زیر را به دنبال داشته باشد :
· تأمین نیروی انسانی با حداقل هزینه
· پرورش و توسعه استعدادها و مهارت‌های افراد
· حفظ و نگهداری نیروهای لایق و ایجاد روابط مطلوب بین آنان
· تأمین احتیاجات مادی و معنوی و جلب رضایت پرسنل بطوری که همسویی لازم بین اهداف شخصی آنها، و هدف‌های سازمان ایجاد گردد
حال اگر می خواهید سازمان خود را رهبری کنید و رویکرد انسانی را در آن پیاده سازی نمایید ، می بایست رویکرد نرم شما بر رویکرد سخت سایه انداخته تا بتوانید در مسیر توسعه و توانمندسازی کارکنان و سازمان گامهای اساسی بردارید .