در سال ۱۳۵۴ به دنبال مسافرت شهردار وقت تهران (غلامرضا نیک‌پی) به سئول و در جهت گسترش همکاری میان دو کشور، مقرر شد سنگ‌بنای دو خیابان بزرگ در پایتخت دو کشور گذاشته شود. در این مراسم شهردار سئول آرزو می‌کند که روزی سئول نیز مانند تهران شهر پیشرفته‌ای شود. چندی بعد، خیابانی که قبلا به نام «Samneungno» خوانده می‌شد و در منطقه‌ای نسبتا توسعه‌نیافته سئول قرار داشت؛ به «خیابان تهران» تغییرنام داد و در همان سال نیز خیابانی در تهران به نام «خیابان سئول» نامگذاری شد.

حال «خیابان تهران» که تنها نام خارجی در میان خیابان‌های سئول است! مبدل به اصلی‌ترین، زیباترین و یکی از گرانقیمت‌ترین خیابان‌های سئول شده است. پیشرفت قابل‌ملاحظه کره که از سوی مردم آن کشور به‌عنوان معجزه رودخانه «هان» شهرت دارد؛ تغییرات بسیاری را ایجاد کرده، تغییرات شگرفی که تنها محدود به خیابان تهرانش نبوده است. امروزه کره‌جنوبی در کمتر از نیم‌قرن به‌عنوان سیزدهمین اقتصاد دنیا شناخته می‌شود، آنچنان پیشرفته و ثروتمند است که در مجامع بین‌المللی به آن لقب «ببر آسیا» داده‌اند.پیشرفت شتابان اقتصاد کره که مرهون درک و دریافت مهمی از جهان است، عرصه را بر رقابت چنان گشوده که عناوین معتبر و متعددی را برای مردمانش به ارمغان آورده:

– اولین کشور جهان از نظر طولانی‌بودن ساعات کار کارگران (به‌طور متوسط ۲۳۵۷ ساعت در سال)
–  اولین کشور جهان از نظر مصرف سرانه فولاد
– اولین کشور جهان از نظر صنعت ساخت کشتی
–  اولین کشور جهان از نظر سرعت استفاده از اینترنت
– سومین کشور جهان از نظر تحقیق و توسعه
–  چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا
– چهارمین کشورجهان از نظر ساخت ماشین‌آلات صنعتی
–  چهارمین کشور جهان از نظر مصرف انرژی
–   پنجمین کشور جهان از نظر تولید سالانـه خودرو

صنعت در تمامی دنیا چند ویژگی متمایز دارد، مهم‌ترین ویژگی آن خاصیت فراملی صنعت است، ارتباطات بین‌المللی برای صنعت آنچنان اهمیتی دارد که آب برای کشاورزی. به عبارت دیگر همانقدر کشاورزی بدون آب بی‌مفهوم است که صنعت بدون تعاملات بین‌المللی.

براساس این بینش می‌توان گفت مفهوم استقلال صنعتی هم در دوره معاصر متحول شده است. امروزه دیگر استقلال صنعتی به معنای کاهش تعاملات نیست و از قضا اگر صنعت کشوری در سودای استقلال درهایش را به روی تعاملات با دنیای خارج از خود ببندد لاجرم به سرعت پژمرده خواهد شد.

داستان دو کره و تجربه این دو کشور همنام مصداقی است برای این مدعا؛ از سال ۱۹۴۸شبه‌جزیره کره دوپاره شد و هر نیمه آن تغییرات فرهنگی‌ای متفاوتی را تجربه کرده است. از نیمه شمالی‌اش به جهت محدودیت‌های وسیع اینترنتی اطلاعات زیادی در دست نیست اما نیمه جنوبی‌اش به داشتن تکنولوژی‌های روز دنیا شهرت یافته و رد پاهای بسیاری در نظام جهانی باقی گذاشته است. مثلا:

–  پنجمین کشور جهان از نظر ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای
–  پنجمین کشور جهان ازنظر صنایع الکترونیک
–  ششمین کشورجهان از نظر تولید فولاد خام
–  هشتمین کشور جهان در صنایع نساجی
–  نهمین کشور جهان از نظر حجم بالای تجارت جهانی
–  یازدهمین کشور صنعتی جهان
–  یازدهمین کشور جهان در صنایع‌شیمیایی
–  دوازدهمین کشور جهان از نظر تولید برنج
–  پانزدهمین کشور جهان از نظر تولید ناخالص داخلی
–  هفدهمین کشورجهان از نظر استفاده از تلفن همراه (۷۰درصد مردم)
–  بیستمین کشور از نظر میزان سلامت و رفاه اجتماعی در میان کشورهای OECD
–  چهل‌وچهارمین کشور جهان از نظر درآمد ماهانه
–  چهل‌وهفتمین کشور جهان از نظر تحقیقات دانشگاهی در زمینه امور مالی
–  چهل‌ونهمین کشور جهان از نظرشاخص‌های مربوط به خوشحالی
–  دارنده ۶/۲درصد از سهم بازار صادراتی جهان است.