کارکنان کاردانش ، افرادی هستند که دانش جدید ایجاد کرده و یا دانش موجود در سازمان را تغییر می دهند و از نیروی فکر خودشان بیش از نیروی فیزیکی برای انجام کارها استفاده می نمایند .
عمدتا این دسته از افراد از دریافت اطلاعات و بالا بردن ارزش آن با اضافه نمودن محتوا ، بهبود سبک ، و انتخاب واسطه مناسب برای ارایه و توزیع استفاده می نمایند و اصولا افراد کاردانش کسانی هستند که از سیستم های اطلاعاتی به عنوان بخشی از شغل خود استفاده می کنند .
این افراد می توانند شامل دانشجویان ، مهندسان ، حسابداران ، تحلیل گران مالی ، بازاریابان ، وکلا ، برنامه نویسان رایانه ، استادان دانشگاهی ، افراد صاحب تجربه و با پیشینه اطلاعات سازمانی ، مدیران ، کارشناسان و حتی نخبگان و……….. باشند و معمولا به واسطه این سرمایه ایی که در اختیار دارند در مقایسه با سایر همترازان خود از نظر مدرک تحصیلی و شاید تجربه از حقوق و مزایای بیشتری نیز برخوردار هستند .
هر چند وجود کارکنان کاردانش در سازمان یک فرصت مناسب برای توسعه و پیشرفت آن محسوب می شود ولی بنا به دلایلی بعضا دیده شده است که مدیران سازمانی به علل مختلف از جمله عدم دانش وآگاهی های لازم در زمینه مسایل سازمانی و…… این گروه از افراد را به دلیل به خطر افتادن مقام و مسئولیت خودشان از فرایند تصمیمات سازمانی خارج کرده و ضمن منزوی نمودن آنها موجبات خروج سازمانی را برای آنان فراهم می آورند .
بدیهی است یکی از شاخص های بالندگی و توسعه سازمانها ، تعداد افراد کاردانش و میزان بهره مندی سازمان از آنها می باشد که این امر در حوزه نخبگان جامعه نیز مصداق خواهد داشت .