پیاده سازی پروژه های مدیریت دانش مستلزم پذیرش فرهنگی آن (بُعد نَرم) توسط کارکنان است و در همین راستا باید تلاش هایی در زمینه رفتار کارکنان (بُعد سخت) به منظور پذیرفتن موضوع استفاده از مدیریت دانش، انجام گیرد. اصولاً چنین پروژه هایی نیازمند حمایت گسترده و مشارکت مدیران ارشد سازمان به منظور تسهیل پیاده سازی پروژه است.

با توجه به همین موضوع، بسیاری از سازمان ها یک نقش جدید را به نام مدیر ارشد دانش (Chief Knowledge Officer ) در ساختار سازمان خود ایجاد کرده اند و مدیر ارشد دانش می کوشد تا بر میزان دارایی های دانش سازمان بیافزاید و به طراحی و پیاده سازی استراتژی های مدیریت دانش بپردازد .

فعالیت هایی را که یک مدیر ارشد دانش باید انجام دهد عبارتند از (Turban,2003) :

• تنظیم اولویت های استراتژیک برای مدیریت دانش

• ایجاد یک مخزن دانش از بهترین تجارب

• متعهد کردن مدیران ارشد سازمان برای حمایت از محیط یادگیرنده وسازمان

• ایجاد یک فرآیند مناسب برای مدیریت سرمایه های فکری

• گردآوری سریع اطلاعات در مورد رضایتمندی مشتری ها

• سراسری و یکپارچه کردن مدیریت دانش.

مدیر باید آگاه به استراتژی مدیریت دانش باشد چرا که دانش، محصول یادگیری است اما یادگیری سازمانی در صورتی تقویت خواهد شد که یک استراتژی مدیریت دانش منظم طراحی شود و اجرا گردد. استراتژی های مدیریت دانش به تسهیم دانش از طریق برقراری ارتباط کارکنان با یکدیگر و با  منبع اطلاعات به نحوی که بتوانند از دیگر تجربیات مستند نیز چیزی یاد بگیرند، اشاره دارد.

در گزارش ها، بانک های اطلاعاتی، کتابخانه ها، سیاست نامه ها، راهنمایی ها و دستورالعمل ها و همچنین مطالب سخنرانی، دانش را می توان جستجو کرد . با روش های سنتی مثل برگزاری جلسات، کارگاه های آموزشی، دوره های درسی، کلاس های ویژه، انتشارات مکتوب، لوح های فشرده ، نوارهای ویدیویی و کاست می توان دانش را در سراسر سازمان منتشر کرد.

اینترانت (شبکه داخلی) روش سنتی اما موثر برای انتقال دانش و اطلاعات فراهم می آورد . یک هدف عمده از این کار، پخش و آشکار کردن دانش مخفی شده است و با این کار را می توان از طریق مصاحبه های علمی انجام داد، که دانش بی چون و چرا پذیرفته شده، بیان، تفسیر و سپس در سراسر سازمان منتشر می گردد. به طور مثال مجله های الکترونیکی منتشره و تولید محتوا در سازمان می توانند نقش مهمی در مدیریت دانش سازمان را ایفا نمایند .

اما مهمترین منبع جاری برای توسعه و انتقال دانش شبکه گسترده اینترنت بوده که کمک شایانی در جهت توسعه سریع و نیز تبادل اطلاعات را درجهان به عهده دارد . در هر حال دانش و اطلاعات در دنیای کنونی قابل حصار کشیدن نیست و در هر صورت مراجعی که دانش تولید شده خود را محصور می کنند و با دنیای پیرامون خود تبادل دانشی ندارند به طور یقین رو به انزوا و فنا خواهند رفت.