نظریه نظام تولید به هنگام برای اولین بار در شرکت TOYOTA مطرح گردید. کارشناسان این شرکت در مطالعاتی که به منظور بهبود روش ها و سیستم ها انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که در فعالیت ها و عملیات شرکت هفت عامل وجود دارد که منشا و عامل اتلاف منابع سازمان هستند که عبارتند از: 

1. اتلاف حاصل از تولید اضافی

2. اتلاف حاصل از طولانی بودن زمان انتظار( مشتری، ماشین، مواد و کارگر)

3. اتلاف حاصل از حمل و نقل

4. اتلاف حاصل از فرآیند تولید

5. اتلاف حاصل از ذخیره و انبار غیر ضروری مواد

6. اتلاف حاصل از حرکت اضافی

7. اتلاف حاصل از تولید کالای معیوب