مطابق آمارها، ۳ عامل عمده مرگ و میر در ایران وجود دارد که شامل سرطان، بیماری های قلبی و تروما هستند. مرگ و میر ناشی از بیماری هایقلبی عمدتاً افراد بالای ۵۵ سال را شامل می‌شود که تقریباً زندگی فعال خود را پشت سر گذاشته‌اند و این بستگی به سبک زندگی، فشارهای روحی و روانی، نوع غذا و بسیاری مسائل دیگر دارد تا جایی که برای بهبود روش های زندگی و کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی حداقل ۳۰ تا ۴۰ سال زمان نیاز داریم. همچنین در مورد سرطان باید گفت که متأسفانه درخصوص کشف علت های آن تاکنون در دنیا چندان موفق نبوده ایم اما این بیماری نیز علت بزرگی از مرگ و میرها محسوب می شود.
سومین علت مرگ و میر در ایران تروماست، یعنی ضربه هایی که بر اثر افتادن از ارتفاع، تصادف هایی که با هر نوع وسیله نقلیه اتفاق می افتد و به طورکلی هر ضربه ای که به بدن وارد و موجب آسیب شود را تروما می گویند که همین عامل تاکنون شمار زیادی از نیروی ۲۰ تا ۴۰ ساله کشور ما را از بین برده است.
اگر متصور شویم که این افراد بر اساس متوسط عمر در ایران که برای خانم ها ۷۵ سال و برای آقایان ۷۳ سال است، حداقل می توانستند ۳۵ سال دیگر عمر کنند، در نتیجه زمان از دست رفته اجتماعی این افراد به میلیون ها سال زندگی مفید از دست رفته تبدیل می شود و این یعنی برای میلیون ها سال جامعه ایران می توانست نیروهای خلاق و فعال داشته باشد اما در اثر تروما آنها را از دست داده است.
جالب است بدانید که هر ۲۰ دقیقه یک نفر به علت تروما فوت می کند چرا که بنا به علت های دیگری همچون بعد مسافت، شلوغی خیابان ها؛ گاهی دو و نیم ساعت طول می کشد تا بیمار به بیمارستان برسد و چون معمولاً ۳۰ دقیقه اول بعد از تصادف برای تروما منطقه حیاتی محسوب می شود، بسیاری از حادثه دیدگان را از دست می دهیم.
با به وجود آمدن مرگ ناشی از تروما، علاوه براینکه یک فرد مفید برای جامعه فرصت زندگی را از دست می دهد، خانواده وی بی سرپرست شده و همسر و فرزندان وی از نظر اجتماعی و اقتصادی دچار آسیب های فراوان می شوند لذا برای کاهش تروما، با درست کردن جاده ها و درست رانندگی کردن، تنظیم رانندگی موتورسیکلت ها و نوع رفت و آمد عابران پیاده و بسیاری نکات دیگر می توانیم جلوی تروما را بگیریم.
( برگرفته از مصاحبه آقای دکتر سیاوش صحت فوق تخصص جراحی قفسه سینه و دبیر علمی قطب تروما و انجمن جامعه جراحان ایران)