صاحبنظران مدیریت تحول و بهسازی سازمان، متغیر جدیدی باعنوان توانمندسازی کارکنان را به عنوان عامل اثرگذار در بهبود عملکرد و بهسازی منابع انسانی معرفی کرده اند. برای توانمندسازی نیروی انسانی مراحلی وجود دارد که عبارتند از :

۱- مرحله تسلط :

یک مدیر ،هنگامی می تواند افرادی را که در حیطه نظارتش هستند ، توانمند سازد که خودش بر آن نیروها اشراف کامل داشته باشد . در این مرحله مدیر به دلیل اقتداری که دارد ، تصمیم می گیرد و کارکنان تصمیم‌های او را به مرحله اجـرا در می آورد، تا از این راه به توانایی های آنان افزوده شود .

۲- مرحله مشورت :

هدف این مرحله، این است که افراد یاد بگیرند .در این مرحله ، مدیر با کارکنان مشورت می‌کند و حتی در مواردی که می داند کارکنان اشتباه می کنند با آنها موافقت می‌کند تا در عمل با مشکلات برخورد کنند .

۳- مرحله مشارکت :

در این مرحله، تصمیم‌ها به‌طور مشترک گرفته می شوند .

۴- مرحله تفویض اختیار :

در این مرحلـه به افراد اختیار داده می شود که تصمیم بگیرند . 

• بلاسکو برای تشریح فرایند توانمندسازی ، چهار مرحله را ذکر می کند :

۱- آمادگی
۲- ایجاد تصویری واقعی از افراد
۳- تجسم آینده
۴- تغییر

او بر این باور بود :
– برای حفظ و بقای سازمانها در آینده‌، تغییراتی همه جانبه ضروری است.
– افراد ، تغییرات مورد نیاز را به راحتی نخواهند پذیرفت.
– توانمندسازی ، کلیدی برای واداشتن افراد، به مشارکت در تغییر است .

به گفته وی یکی از مهمترین اجزای توانمندسازی ، تجسم آینده است؛ یعنی تصویری روشن و معتبر از آینده ای مطلوب . تدوین یک استراتژی برای رسیدن به آینده و پیوند قدرت ذهنی و جسمی کارکنان برای تحقق آن آینده پیش بینی شده از جمله، محورهای توانمندسازی از دیدگاه بلاسکو است. بنابراین مدل مشارکت – توانمندسازی، مدلی موثر در بهبود سازمان است و این موضوع، بخشی از مبانی تحول سازمان را شکل می دهد .