یادگیری خود تنظیمی ، پیامدهای ارزشمندی در فرآیند یادگیری، آموزش و حتی موفقیت زندگی وجود دارد و یکی از مفاهیم مطرح در تعلیم و تربیت معاصر است. چهارچوب اصلی نظریه یادگیری خودتنظیمی بر این اساس استوار است که افراد چگونه از نظر باورهای فراشناختی، انگیزشی و رفتاری، یادگیری خود را سازمان دهی می­کنند.

یادگیری خودتنظیمی به معنای ظرفیت فرد برای تعدیل رفتار متناسب با شرایط و تغییرات محیط بیرونی و درونی است و شامل توانایی فرد در سازماندهی و خود مدیریتی رفتارهایش جهت رسیدن به اهداف گوناگون یادگیری است و از دو مولفه راهبردهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری تشکیل شده است.

در پژوهشی تحت عنوان تفاوت های دانشجویان در راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، نشان داده شد  که بین موفقیت تحصیلی و استفاده از راهبردهای یادگیری خودتنظیمی رابطه معنی داری وجود دارد. یعنی راهبردهای یادگیری در پیشرفت تحصیلی در درس ریاضی تاثیر دارد. مطالعاتی نیز نشان داد که دانش آموزان تیزهوش و عادی، در تشکیل مفهوم،  اغلب از راهبردهای شناختی استفاده می کنند.

یافته های پژوهشی دیگری نیز نشان می دهند که بسیاری از دانشجویانی که می توانند جنبه های شناختی، انگیزشی و رفتاری عملکرد تحصیلی خود را تنظیم کنند، به عنوان یک یادگیرنده، بسیار موفق بوده اند. این یافته ها نشان می دهند که یادگیرندگان برای دست یابی به موفقیت تحصیلی، باید یاد بگیرند که چگونه عملکرد خود را تنظیم کنند و اهداف خود را به رغم مشکل بودن مطالب درسی تنظیم کنند.

در مورد تفاوت دختران و پسران در استفاده از راهبردهای یادگیری، دختران نسبت به پسران بیشتر از راهبردهای یادگیری استفاده کرده اند و در نتیجه آموزش راهبردهای یادگیری در بهبود و تسریع یادگیری آنها تاثیر زیادی دارد.