تو بین منتظران هم، عزیز من، چه غریبی! عجیب تر که چه آسان، نبودنت شده عادت، چه بی خیال نشستیم !! نه کوششی نه وفایی !!! فقط نشسته و گفتیم: خدا کند که بیایی …! چه انتظار عجیبی!