پروفسور پروانه وثوق رئیس هیئت امنای بیمارستان محک که به “فرشته نجات کودکان سرطانی ایران” معروف بود .

پروانه وثوق (اسفندماه ۱۳۱۴، تفرش – ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲، تهران) دارای مدرک فوق تخصص خون و سرطان‌شناسی کودکان، رییس هیات امنای بیمارستان محک و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران بود. او همچنین در بیمارستان‌های مفید و کودکان تهران به مداوای کودکان مبتلا به سرطان می‌پرداخت. وی را مادر ترزای ایران می‌نامیدند.

پروانه وثوق در اسفندماه ۱۳۱۴ در شهرستان تفرش در استان مرکزی به دنیا آمد. او دکترای عمومی خود را در سال ۱۳۴۲ از دانشکده علوم پزشکی تهران گرفت و دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی‌ایش در خون و سرطان‌شناسی را در دانشگاه‌های کمبریج، ماساچوست و ایلینوی گذراند. وثوق همچنین دوره تکمیلی پزشکی خود را در دانشگاه واشنگتن به پایان رساند.

او پس از اتمام تحصیلاتش به ایران بازگشت و در سال ۱۳۵۰ در بیمارستان کودکان علی‌اصغر تهران آغاز به کار کرد. او بخش خون‌شناسی و سرطان‌شناسی را در این بیمارستان راه‌اندازی کرد و همچنین از ابتدای تاسیس موسسه محک در سال ۱۳۷۰ با این مرکز همکاری می‌کرد و از آغاز فعالیت بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان محک در سال ۱۳۸۶ به صورت داوطلبانه سرپرستی تیم پزشکی این بیمارستان را بر عهده داشت. وی بیش از ۱۰۰ عنوان کتاب و مقاله در زمینه بیماری‌های خون و سرطان کودکان تالیف کرده است. وی در سالهای خدمات موثر پزشکی خود، کودکان سرطانی بسیاری را از سراسر جهان درمان کرده و سلامتی را به آنان بازگردانده بود.

پروفسور پروانه وثوق ، که بیش از نیم قرن ، همچون پروانه ، شمع کودکان مبتلا به سرطان را زنده نگاه می داشت ، دارای مدرک فوق تخصص خون و آنکولوژی کودکان بود.

او عمر خود را وقف خدمت به کودکانی کرده بود که سرطان ، فرصت شادی را از آنان گرفته بود و برغم آن که فرصت مهاجرت و زندگی در آمریکا و اروپا با بهترین شرایط برایش فراهم بود ، ترجیح داد در ایران بماند و برای بازگرداندن زندگی به کودکان سرطانی ، فداکاری کند و به رایگان ، علم ، تخصص و توانایی خود را صرف این فرشتگان زمینی نماید.

او در زندگی خود ، کودکان بسیاری را از مرگ نجات داد و به دامن حیات بازگرداند و بی شک ، بسیاری که امروز نفس می کشند ، رهین فداکاری ها و مهربانی های این بانوی ایرانی هستند که بیمارستان خیریه محک ، خانه اش بود.

پروانه وثوق ، فقط یک پزشک نبود ، او نمونه کامل یک انسان نیکوکار بود که هرگز کار بزرگش را در نجات کودکان ، به معیارهای مادی آلوده نکرد و همچون مادری مهربان ، زندگی خود را به معنای واقعی کلمه ، وقف کودکان سرطانی کرد و تا روزهای آخر زندگی پاکش ، خدمت کرد.

او تا آخرین روزهای عمر خود، علاوه بر ریاست هیئت امنای موسسه خیریه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان (محک) به امر تعلیم و تربیت دانشجویان پزشکی و نیز درمان کودکان مبتلا به سرطان اشتغال داشت.

پروانه وثوق ، همواره به ما یادآوری می کرد که اخلاق ، انسان دوستی و مهربانی هنوز زنده است و سرطان نگرفته…………..

پروانه وثوق هیچ‌گاه ازدواج نکرد و سحرگاه دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ پس از یک دوره بیماری در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

نامت جاودان که بزرگی‌ و مهر را در صورت ماهت می‌توان دید

( با تشکر از جناب آقای رضا مقدم برای ارایه مطلب فوق)