شاخص سهولت کسب و کار که در گزارش‌های سالانه بانک جهانی از فضای کسب و کار کشورها منتشر می‌شود به نوعی خلاصه وضعیت و بستر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشورها تلقی می گردد .
بر این اساس ، اقتصاد کشورها برحسب ۱۰ شاخص زیر رتبه بندی می شوند :
- سهولت کسب و کار
- سهولت دریافت مجوزهای کسب و کار
- سهولت استخدام یا اخراج نیروی کار
- سهولت ثبت مالکیت
- سهولت کسب و اعتبار و وام
- میزان حمایت دولت از سرمایه‌گذاران
- میزان و نحوه دریافت مالیات‌ها
- سهولت صادرات و واردات
- ضمانت اجرایی قراردادها و مدت لازم برای به نتیجه رساندن یک دعوای قضایی
- سهولت تعطیل کردن کسب و کار
این گزارش‌های سالانه بانک جهانی که انتشار آن از سال ۲۰۰۳ میلادی آغاز شده و هر ساله به تعداد کشورهای حاضر در این گزارش‌ها اضافه می شود ، برای سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی به عنوان نشانه‌ای است برای آنکه اگر قصد ورود به اقتصاد کشوری را دارند با چه اتفاقات و احتمالاتی روبرو خواهند شد و عوامل و مولفه‌های محیطی موثر بر عملیات و فعالیت اقتصادی آنها که تسلطی بر آنها ندارند ، چگونه فعالیت‌های اقتصادی خود را تحت تاثیر قرار خواهد داد .
به طور مثال در گزارش تازه بانک جهانی، جایگاه ایران از نظر رتبه سهولت کسب و کار در میان ۲۰ کشور منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا نیز رتبه‌ای نه چندان امیدوارکننده است ؛ ایران در میان این ۲۰ کشور، رتبه شانزدهم را به خود اختصاص داده و پس از ایران فقط سه کشور الجزایر، عراق و جیبوتی قرار گرفته‌اند و لیبی نیز از اساس در این گزارش مورد مطالعه گزارشگران بانک‌جهانی، قرار نگرفته است.