زندگی جمعی مستلزم شور و مشورت با یکدیگر است و کسانی موفق‌تر هستند که از مشورت دیگران بهره می‌برند.

شور و مشورت در کوچکترین امور زندگی با اعضای خانواده تا تصمیم‌گیری در امور اداری و حتی سیاسی و اجتماعی در سطوح مختلف مورد سفارش واقع شده چرا که تجربه ثابت کرده  تصمیمات حاصل از تفکر جمعی عمدتا به نتایج مثبتی نیز می‌انجامد.
امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام از مشورت کردن با سه گروه نهی فرموده‌اند.
ایشان می‌فرمایند:
بخیل را در مشورت کردن دخالت مده،که تو را از نیکوکاری باز می‌دارد و از تنگدستی می‌ترساند.
ترسو را در مشورت کردن دخالت نده که در انجام کارها روحیه تو را سست می‌کند.
حریص را در مشورت کردن دخالت نده ،که حرص را با ستمکاری در نظرت زینت می‌دهد.
همانا بخل و ترس و حرص ،غرائز گوناگونی هستند که ریشه آنها بدگمانی به خدای بزرگ است.
(بخشی از نامه ۵۳ نهج البلاغه/ترجمه مرحوم دشتی)