در حیرتم از خلقت آب ، اگر با درخت همنشین شود، آنرا شکوفا می‌کند ، اگر با آتش تماس بگیرد، آنرا خاموش می‌کند ، اگر با نا پاکی‌ها برخورد کند، آنرا تمیز می‌کند ، اگر با آرد هم آغوش شود، آنرا آماده طبخ می‌کند ، اگر با خورشید هم نشین شود، رنگین کمان ایجاد می‌شود . ولی اگر تنها بماند، رفته رفته گند آب می‌گردد .
دل ما نیز بسان آب است، وقتی با دیگران است زنده و تاثیرپذیر است و در تنهایی مرده و گرفته است .
” باهم ” بودن‌هایمان را قدر بدانیم
فروغ فرخ‌زاد