سال ۱۲۸۵ شمسی، نوزادی در تبریز به دنیا پلک گشود که می‏رفت تا در دارستان شعر و ادب پارسی، ریشه بدواند و شاخه شاخه غزل

روزی روزگاری، مرد عابد خداپرستی بود که در عبادتکده ای در دل کوه راز و نیاز خدا می کرد. آنقدر مقام و منزلتش پیش خدا