رویکردهای مختلفی در حوزه منابع انسانی وجود دارد ولی دو رویکرد کلی در مدیریت منابع انسانی وجود دارد که مورد تاکید اکثر علمای مدیریت قرار دارد : رویکرد سخت و رویکرد نرم .
- رویکرد سخت :
در این رویکرد به کارکنان به مانند دیگر منابع نگاه می‌شود که باید معادله ورودی به خروجی برقرار شود و به صورت کارآمد اداره شوند.
- رویکرد نرم :
در این رویکرد بر خلاف رویکرد اول ، بیشتر به این حقیقت توجه می‌شود که نمی‌توان با کارکنان مانند دیگر منابع رفتار نمود زیرا برخلاف دیگر منابع، منابع انسانی دارای تفکر بوده و عکس‌العمل نشان می‌دهند. در این رویکرد ، بر استراتژی‌هایی برای دستیابی به تعهد از طریق آگاه ساختن کارکنان از مأموریت، ارزش‌ها، برنامه‌های سازمان و شرایط محیطی، مشارکت کارکنان در تصمیم‌گیری در مورد چگونگی انجام امور و گروه‌بندی کارکنان در تیم‌های کاری بدون نظارت رسمی تأکید بیشتری می‌شود.
در واقع رویکرد سخت بر فرایند مدیریت امور کارکنان تمرکز می‌کند و این در حالی است که رویکرد نرم بر طرز تلقی کارکنان و چگونگی رفتار با آنان تأکید دارد .
رویکرد سخت سیستم‌ها، رویه‌ها و دستور‌العمل‌ها و چگونگی انجام فرایندها را مورد بررسی قرار می‌دهد و رویکرد نرم عوامل انسانی و رفتاری را در نظر می‌گیرد.
البته در این میان توجه و تکیه بر رویکرد نرم در حوزه منابع انسانی، منجر به حصول نتایج مطلوب از تلاش‌های جمعی کارکنان سازمان را فراهم آورده و می‌تواند پیامدهای زیر را به دنبال داشته باشد :
· تأمین نیروی انسانی با حداقل هزینه
· پرورش و توسعه استعدادها و مهارت‌های افراد
· حفظ و نگهداری نیروهای لایق و ایجاد روابط مطلوب بین آنان
· تأمین احتیاجات مادی و معنوی و جلب رضایت پرسنل بطوری که همسویی لازم بین اهداف شخصی آنها، و هدف‌های سازمان ایجاد گردد
حال اگر می خواهید سازمان خود را رهبری کنید و رویکرد انسانی را در آن پیاده سازی نمایید ، می بایست رویکرد نرم شما بر رویکرد سخت سایه انداخته تا بتوانید در مسیر توسعه و توانمندسازی کارکنان و سازمان گامهای اساسی بردارید .