در حیرتم از خلقت آب ، اگر با درخت همنشین شود، آنرا شکوفا میکند ، اگر با آتش تماس بگیرد، آنرا خاموش میکند ، اگر با ناپاکی ها برخورد کند، آنرا تمیز میکند ، اگر با آرد هم آغوش شود، آنرا اماده طبخ میکند ، اگر با خورشید متفق شود، رنگین کمان ایجاد میشود . ولی اگر تنها بماند، رفته رفته گند اب میگردد .
دل ما نیز بسان آب است، وقتی با دیگران است زنده و تاثیر پذیر است و در تنهایی مرده و گرفته است .
” باهم ” بودنهایمان را قدر بدانیم
فروغ فرخزاد